Η ΒΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ

Ολοι γνωρίζουν ότι η άσκηση κάνει καλό στην καρδιά. Αυτό όμως που παραμένει μυστήριο είναι το πρόγραμμα, με το οποίο μπορείς να πετύχεις τη θωράκισή της. Οι επιστημονικές λεπτομέρειες παίζουν τον σημαντικότερο ρόλο. Θα ανεβάσουν το ρυθμό της προπόνησης, θα σου δώσουν κίνητρα για να μην τα παρατάς και θα κερδίσεις υγεία, μακροζωία κι ευτυχία.

Πέντε χρόνια πριν ήμουν στην καλύτερη φόρμα της ζωής μου. Κατείχα τον τέταρτο και πέμπτο καλύτερο χρόνο στον κόσμο στην ηλικιακή κατηγορία μου στα τετρακόσια και διακόσια μέτρα ελεύθερο. Η ευφορία μου όμως δεν κράτησε πολύ. Η αιτία ήταν δύο ιατρικές εξετάσεις ρουτίνας που έκανα. Η πρώτη έδειξε ότι ήμουν αναιμικός. Αυτό σήμαινε ότι είχα πολύ μικρό αριθμό ερυθρών κυττάρων και η αιμοσφαιρίνη έπρεπε να τροφοδοτεί τους μυς μου και τα όργανά μου με υπεραρκετό οξυγόνο. Η αναιμία είναι συχνό φαινόμενο στις γυναίκες, είναι όμως ιδιαιτέρως σπάνιο σε άντρες σαν και μένα, που δεν έχουν ιστορικό με καρκινώματα ή κάποια άλλη μορφή αιμορραγίας.

Καθώς το μυαλό μου προσπαθούσε να βρει την αιτία της απώλειας αίματος, ο γιατρός μου έδωσε ακόμα ένα χτύπημα. Τα επίπεδα ολικής χοληστερόλης, τα οποία πάντα ήταν εντός ορίων, εκτινάχθηκαν στα ύψη. Οι εξετάσεις έδειχναν τον απίστευτο αριθμό του 309 mg/dl. Επίσης, τα επίπεδα του HDL ήταν πολύ υψηλά. Κοιτώντας τη συνολική εικόνα των εξετάσεων έβγαινε το συμπέρασμα ότι αιτία της ανόδου ήταν η απότομη μείωση της καλής χοληστερόλης.

Αποφάσισα να κάνω και τρίτο τεστ. Το ηλεκτροκαρδιογράφημα αποκάλυψε το πιο τρομακτικό αποτέλεσμα: καρδιακή ανεπάρκεια πρώτου βαθμού. Υπήρχε καθυστέρηση στο ηλεκτρικό σήμα από την άνω στην κάτω (και πιο δυνατή) καρδιακή αντλία. Για να καταλάβεις τη σημαίνει αυτό, φαντάσου σε μια ορχήστρα, τα πνευστά να παίζουν μισό βήμα πιο αργά από τα άλλα όργανα.

Λαμβάνοντας υπ' όψιν αυτές τις τρεις δυσλειτουργίες ήταν σχεδόν σίγουρο ότι, αν συνέχιζα τον αθλητισμό, είχα μεγάλη πιθανότητα να κάνω παρέα σε αθλητές όπως ο Μπεστ και ο Οουενς.

Δεν μπορούσα με τίποτα να το πιστέψω. Πώς είναι δυνατόν τόσα χρόνια κολύμβησης, τένις, γυμναστικής με βάρη, και πολλά άλλα είδη προπονήσεων, να πετάχτηκαν στο καλάθι των αχρήστων;

Για να καταλάβεις πιο εύκολα τον τρόπο που επιβαρύνεις τον οργανισμό σου όταν προπονείσαι, σκέψου ένα σύστημα που αποτελείται από τρία μέρη: τις αντλίες, τις αρτηρίες και τη μυϊκή μηχανή, η οποία καίει διαφορετικά καύσιμα - αναλόγως με την προπόνηση που ακολουθείς. Η συνηθισμένη προπόνηση γυμνάζει πάντα το καρδιοαναπνευστικό σύστημα.

Καλό είναι να ξέρεις για αρχή ότι η καρδιά έχει τέσσερις αντλίες. Η αριστερή κοιλότητα της καρδιάς είναι αυτή που δέχεται τη μεγαλύτερη επιβάρυνση και γι' αυτό είναι η πιο δυνατή. Μπορεί τόσο καιρό να πιστεύεις ότι μόνο η αερόβια άσκηση έχει αντίκτυπο στην καρδιά, έρευνες όμως που έγιναν τις τελευταίες δύο δεκαετίες απέδειξαν ότι η προπόνηση με βάρη παρέχει επίσης εκγύμναση στην καρδιά.

Ας κάνουμε ένα μάθημα ιστορίας για να γίνω πιο κατανοητός: το 1985, Καναδοί ερευνητές βρήκαν ότι κατά τη διάρκεια εκτέλεσης πιέσεων τετρακέφαλων από αρσιβαρίστες, η πίεση του αίματος φτάνει μέχρι και 480 mm Hg, τρεις φορές πιο πολύ από το φυσιολογικό. «Ηταν μία ανακάλυψη που σόκαρε τους πάντες» λέει ο William Kraemer, Ph.D., γυμναστής δύναμης του πανεπιστημίου Κονέκτικατ. «Βλέποντας τα αποτελέσματα, όλοι σκεφτήκαμε ότι με τέτοια πίεση είναι πιθανό να θρηνούμε θανάτους».

Τελικά τα πράγματα δεν ήταν τόσο τραγικά. Η πίεση του αίματος αυξάνεται όταν σηκώνεις πολλά κιλά για να αντλεί η καρδιά πιο πολύ αίμα. Με αυτόν τον τρόπο εξισορροπεί την εσωτερική πίεση που δημιουργεί το σώμα για να διατηρήσει τη σωστή θέση της σπονδυλικής στήλης. Με τον καιρό αυτό κάνει τα τοιχώματα της αριστερής κοιλότητας πιο παχιά. Παρόμοια κατάσταση βιώνουν και οι πάσχοντες από χρόνια υψηλή πίεση. Αυτή η πάθηση είναι γνωστή ως υπερτροφία της αριστερής κοιλότητας και είναι πολλές φορές αιτία για καρδιακά εμφράγματα. Πολλοί καρδιολόγοι υποστήριζαν ότι η προπόνηση με βάρη βλάπτει τον οργανισμό σε παθολογικές ανωμαλίες, γνωστές και ως «η καρδιά του αθλητή».

«Ξέρουμε ότι η συγκεκριμένη πάθηση είναι μια υγιής προσαρμογή της καρδιάς στην επιβάρυνση που δέχεται κατά τη διάρκεια προπόνησης με βάρη» υποστηρίζει ο Kraemer. «Η καρδιά σου αναπτύσσεται κατάλληλα και δυναμώνει. Αν βρεθείς λοιπόν σε κάποια δύσκολη κατάσταση, όπως ορμονικές ανωμαλίες ή επιβαρυμένη καθημερινότητα, το σώμα σου είναι προετοιμασμένο να την ξεπεράσει με επιτυχία».

Η πίεση του αίματος αυξάνεται επίσης κατά τη διάρκεια αγώνων μεγάλων αποστάσεων, ιδιαιτέρως σε αθλητές που φτάνουν στα άκρα. Οταν κάποιος ποδηλάτης ανεβαίνει την πλαγιά ενός βουνού, η πίεση του αίματος φτάνει τα 250 mmHg, δύο φορές πάνω από τη φυσιολογική πίεση ενός ανθρώπου σε ηρεμία. Αυτό που κάνει τους μεγάλους αθλητές, όπως ο Λανς Αμστρονγκ, να ξεχωρίζουν δεν είναι μόνο η ανεκτικότητα στην αυξημένη πίεση που δημιουργείται από τη μεγάλη επιβάρυνση, αλλά η χωρητικότητα που έχουν για μεγάλης διάρκειας υπερφόρτωση. Με άλλα λόγια, η καρδιά τέτοιων αθλητών μπορεί να κυκλοφορεί τεράστιες ποσότητες αίματος, τουλάχιστον διπλάσια ποσότητα σε κάθε παλμό, σε σύγκριση με κάποιον απλό άνθρωπο. Γι' αυτόν το λόγο, η καρδιά αθλητών αντοχής διαφέρει από αυτήν των αθλητών δύναμης. Τον προηγούμενο Σεπτέμβριο, Γάλλοι ερευνητές παρουσίασαν στοιχεία, που έδειχναν ότι η καρδιά ενός μέσου αθλητή του Γύρου της Γαλλίας μπορεί να κυκλοφορήσει 20%-40% πιο πολύ αίμα από το φυσιολογικό. Η αυξημένη καρδιακή αντλία των αθλητών τροφοδοτεί με πιο πολύ οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά τους μυς που χρησιμοποιούνται σε αθλήματα αντοχής. Είναι σημαντικό να γνωρίζεις ότι αυτές οι συγκεκριμένες μυϊκές ίνες χρησιμοποιούν ως καύσιμο το οξυγόνο.

Υπάρχει όμως και συνέχεια: μία μεγάλη αντλία χρειάζεται πιο πολλά υγρά για να λειτουργήσει. Ετσι ο οργανισμός αθλητών αντοχής, που έχουν μεγάλη καρδιά, αυξάνει τον όγκο πλάσματος που βρίσκεται στο αίμα. Για να καταλάβεις τη διαφορά, ένας μέσος άντρας έχει τέσσερα λίτρα πλάσματος στο αίμα, ένας επαγγελματίας αθλητής μεγάλων αποστάσεων έχει συνήθως πάνω από έξι λίτρα. Το αντίκτυπο σε αυτήν τη διαφορά είναι ότι η μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου VO2 max, δείκτης αεροβικής ικανότητας, αυξάνεται δραματικά.

Από την άλλη πλευρά, η απόδοση των αθλητών δύναμης δεν εξαρτάται τόσο πολύ στο οξυγόνο. Αθλήματα όπως η άρση βαρών έχουν μικρή διάρκεια, αλλά ιδιαιτέρως εκρηκτική και υψηλής έντασης κίνηση. Οι αναερόβιες μυϊκές ίνες αυτών των αθλητών (ίνες τύπου 2) χρησιμοποιούν καύσιμα, τα οποία δεν χρειάζονται οξυγόνο να κάψουν για να λειτουργήσουν. Γι' αυτόν το λόγο, η προπόνηση με βάρη (ειδικά η προπόνηση υψηλής έντασης με λίγες επαναλήψεις), τα πολλά κιλά και αρκετή ξεκούραση ενδιάμεσα στις ασκήσεις δεν βοηθούν στην αύξηση του VO2 max.

Υπάρχει όμως μία εξαίρεση: η κυκλική προπόνηση σε γοργό ρυθμό με πολλές επαναλήψεις και μικρά διαλείμματα μπορεί να αυξήσει το VO2 max από 4% μέχρι 8% σε περίοδο από 8 έως 20 εβδομάδες προπόνησης. Αν όμως το ίδιο χρονικό διάστημα κάνεις αερόβια προπόνηση, θα αυξήσεις το VO2max από 15% έως 20%.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι αθλητές αντοχής δεν πρέπει να βάζουν τα βάρη στην προπόνησή τους για να βελτιωθούν. Ερευνες που έχουν γίνει σε αθλητές-δρομείς ερασιτεχνικού, μέτριου και υψηλού επιπέδου έχουν δείξει ότι, αν προσθέσουν τα βάρη στην προπόνησή τους, μπορούν να κατεβάσουν το χρόνο τους τόσο στα πέντε χιλιόμετρα όσο και στα δέκα χιλιόμετρα χωρίς να αυξήσουν το VO2 max. Η άποψη ότι τα βάρη αυξάνουν την ταχύτητα στα αθλήματα αντοχής βασίζεται στο ότι η αύξηση της δύναμης βοηθάει στην οικονομία του τρεξίματος και στη μείωση παραγωγής γαλακτικού οξέος (το μεταβολικό στοιχείο που είναι υπεύθυνο για την κούραση των μυών).

«Υπάρχει λανθασμένος διαχωρισμός μεταξύ προπόνησης δύναμης και προπόνησης αντοχής» υποστηρίζει ο καρδιολόγος Paul D. Thompson, συγγραφέας διακοσίων επιστημονικών άρθρων πάνω σε είδη προπόνησης. «Οταν προπονείς ένα μυ για να τον κάνεις πιο δυνατό, αυξάνεις και την αντοχή του. Από την άλλη, όταν προπονείς ένα μυ στην αντοχή, επίσης αυξάνεις τη δύναμή του. Υπάρχει αυτός ο συσχετισμός μεταξύ αυτών των προπονήσεων».

Η άσκηση δεν έχει μόνο ευεργετικά αποτελέσματα για την καρδιά αλλά και για τα περιφερειακά της, όπως οι αρτηρίες. Τις βοηθάει να γίνονται πιο μαλακές κι ελαστικές χάρη στη μεγάλη παραγωγή νιτρικού οξέος. Το νιτρικό οξύ είναι η ουσία που φάρμακα όπως το Βιάγκρα στοχεύουν να το αυξήσουν. Γι' αυτόν το λόγο δεν αποτελεί έκπληξη που ερευνητές όπως ο James White, επιστήμονας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, ανακάλυψαν ότι άντρες μέσης ηλικίας που έκαναν αερόβια άσκηση είχαν αύξηση της λίμπιντο. Εκτός από το ωραίο και δυνατό σώμα, αυτοί οι άντρες ένιωθαν πιο χαλαρωμένοι σωματικά και ψυχολογικά, στοιχεία που βοηθούν στην καλύτερη στύση.

Υπάρχουν κι άλλα ευεργετικά στοιχεία που κερδίζεις από την αερόβια άσκηση: αυξάνεται η πυκνότητα των τριχοειδών αγγείων, τα οποία διοχετεύουν το αίμα στους μυς. Επίσης, βοηθάει στη γέννηση καινούργιων μεγάλων αγγείων - αυτή η διαδικασία ονομάζεται αγγειογένεση.

Ερευνα που έγινε πριν από ένα χρόνο από ερευνητές στη Γερμανία, ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια που έκαναν προπόνηση σε ποδήλατο 30 λεπτά την ημέρα για τέσσερις μήνες παρήγαγαν αγγεία στους μυς τους. Αυτό συνέβηκε, διότι η ποδηλατική προπόνηση βοήθησε τους ασθενείς να παραγάγουν πιο πολλά βλαστοκύτταρα στα κόκαλα και στις περιοχές που είχαν πρόβλημα. Δεν υπάρχει φάρμακο που να έχει το ίδιο ευεργετικό αποτέλεσμα, γι' αυτό οι επιστήμονες έβγαλαν το συμπέρασμα ότι η άσκηση είναι η μόνη θεραπεία για την αναγέννηση μιας προβληματικής καρδιάς.

Αν ξεκινήσεις από νωρίς να γυμνάζεσαι, εκμηδενίζεις τις πιθανότητες να αποκτήσεις κάποιο καρδιακό πρόβλημα. Πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι η άσκηση εξαφανίζει τα βρώμικα λιπαρά στοιχεία του αίματος, τα οποία είναι αυτά που μπλοκάρουν τις αρτηρίες. Οσοι άντρες ακολουθούν έστω κι ένα χαλαρό πρόγραμμα προπόνησης καταφέρνουν να χαμηλώσουν τον αριθμό των τριγλυκεριδίων και την ποσότητα της κακής χοληστερόλης. Η πιο εντατική προπόνηση, όπως 5 χλμ. τρέξιμο, θα σου ανεβάσει την καλή χοληστερόλη.

Υπάρχουν άντρες που η άσκηση δεν τους κατεβάζει πολύ τα λιπίδια στον οργανισμό, παρόλα αυτά τους προστατεύει από την κακή διατροφή. Μία εξήγηση είναι ότι με αυτόν τον τρόπο, ο οργανισμός καίει πιο εύκολα τις κακές λιπαρές τροφές. Οδηγεί τη ζάχαρη του αίματος στους μυς για να τη χρησιμοποιήσει ως καύσιμο. Με αυτόν τον τρόπο μειώνει την πιθανότητα εμφάνισης του διαβήτη.

Η προπόνηση δύναμης καταφέρνει και μετατρέπει το λίπος του σώματος σε μυϊκή μάζα. Οι μύες μεταβολίζουν πιο πολύ από το λίπος. Επίσης, όσο πιο πολλούς μυς έχεις τόσο μεγαλύτερο χώρο για ζάχαρη δημιουργείς μειώνοντας τις πιθανότητες δημιουργίας λίπους. Η αεροβική προπόνηση, από την άλλη μεριά, αυξάνει τα ποσοστά των οξειδωτικών ενζύμων στα κύτταρα των μυών, με αποτέλεσμα να κάνεις πιο πολλές καύσεις. Και οι δύο μορφές ασκήσεις καταφέρνουν να αυξήσουν τον αριθμό μιτοχονδρίων στον οργανισμό. Ολα τα παραπάνω συνηγορούν ότι με τη γυμναστική καις πιο πολλές θερμίδες απ' ό,τι ο καθιστικός εαυτός σου χρησιμοποιεί ημερησίως.

Εξετάζοντας όλες τις θεωρίες που αναλύσαμε βγάζουμε το πιο σημαντικό συμπέρασμα: η γυμναστική επιβραδύνει τη γήρανση του οργανισμού. Αν γυμνάζεσαι από τα 20 και φτάσεις στα 40, δεν θα μοιάζεις σαν έναν κοινό 40άρη. Μπορεί να είσαι μεσήλικας, αλλά σίγουρα πολύ θα σε μπερδεύουν για 30άρη.

Για να εξηγήσω το παραπάνω με πιο επιστημονικές ορολογίες, η καθιστική ζωή οδηγεί σε 10% μείωση της μυϊκής μάζας από την ηλικία των 30 μέχρι τα 50. Από εκεί και πέρα, για κάθε χρόνο που περνάει μειώνεται κατά 1% η μυϊκή μάζα. Γι' αυτό πολλές φορές είναι συνηθισμένο ένας 70άρης που ακολουθούσε εντατικά πρόγραμμα προπόνησης να είναι πιο δυνατός από έναν 30άρη που έκανε καθιστική ζωή.

Με την καθιστική ζωή μειώνεται και η καρδιοαναπνευστική χωρητικότητα. «Η αεροβική ικανότητα σε άτομα που κάνουν καθιστική ζωή μειώνεται 8%-10% κάθε δεκαετία από τα 25 χρόνια και μετά» υποστηρίζει ο Brian Sharkey, συγγραφέας του Fitness and Health. «Οι άντρες που παραμένουν σε κάποιο πρόγραμμα γυμναστικής μειώνουν το παραπάνω ποσοστό στο μισό. Οσοι γυμνάζονται σε υψηλή ένταση μειώνουν ακόμα πιο πολύ αυτό το ποσοστό».

Ολες οι έρευνες βγάζουν το συμπέρασμα ότι, αν βάλεις στη ζωή σου τη συχνή και σωστή εκγύμναση, θα κερδίσεις σε δύναμη, ευεξία και μακροζωία. Σίγουρα δεν θα σε κάνει άφθαρτο κι αθάνατο, αλλά θα είσαι στον σωστό δρόμο να τα πλησιάσεις.

Εδώ και χρόνια, οι ερευνητές προσπαθούν να μας πείσουν ότι η άσκηση βοηθάει την υγεία μας. Ανάμεσα στα αμέτρητα βιολογικά πλεονεκτήματα, η κεντρική ιδέα παραμένει ίδια: το να διατηρείς το σώμα σου σε φόρμα συνωμοτεί με πολλούς τρόπους για να μας κάνει πιο πολύ ανθεκτικούς στις σωματικές και συναισθηματικές καταπονήσεις. «Η γυμναστική μας επιτρέπει να δεχτούμε ένα οργανικό χτύπημα και να μην πάθουμε τίποτα» λέει ο φυσίατρος Geoffrey Moore, από τη Νέα Υόρκη.

Υπάρχουν όμως και αντίθετες απόψεις: πρόσφατη έρευνα του New England Journal of Medicine υποστηρίζει ότι άντρες που γυμνάζονται διατρέχουν κίνδυνο να πεθάνουν από καρδιακή ανεπάρκεια κατά τη διάρκεια προπόνησης υψηλής έντασης. Οσοι, όμως, δεν γυμνάζονται είναι πολύ πιθανό να πεθάνουν ενώ κάνουν μία απλή δραστηριότητα, όπως να τρέξουν να προλάβουν το λεωφορείο ή να σκάψουν τον κήπο.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να σας αναφέρω και δύο έρευνες που έγιναν στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαντ, οι οποίες υποστηρίζουν ότι η άσκηση γίνεται ανθεκτική ασπίδα σε ό,τι προσπαθεί να σε σκοτώσει. Οσο πιο πολύ περπατάς, ανεβαίνεις σκάλες και συμμετέχεις δραστήρια σε κάποιο άθλημα τόσο μειώνεις τις πιθανότητες θανάτου. Αυτοί οι άνθρωποι καίνε κατά μέσο όρο 1.500 θερμίδες παραπάνω εβδομαδιαίως εξαιτίας της άσκησης. Οσο πιο μεγαλύτερη ένταση και διάρκεια έχει η άσκηση τόσο πιο πολύ μειώνεται το ρίσκο θνησιμότητας. Το μυστικό είναι να βρεις την άσκηση που σου ταιριάζει και να μην τη βαριέσαι.

Εχουν περάσει πάνω από δέκα χρόνια από τότε που μεσουρανούσα στον αθλητισμό. Από τότε έχω ανέβει ηλικιακό γκρουπ. Μέχρι τώρα έχω ρεκόρ μες στους 10 καλύτερους χρόνους στα 50, 100, 200, 400 και 800 μέτρα ελεύθερο. Για πόσο ακόμη θα καταφέρουν τα ρεκόρ μου να διατηρηθούν στη δεκάδα, το μέλλον θα το δείξει. Προς το παρόν, χαίρομαι που δεν με πρόδωσε η καρδιά μου. Η αναιμία μου και η καρδιακή ανεπάρκεια που βρήκα δεν έχουν γιατρευτεί έως σήμερα. Εχω κάνει πάρα πολλές εξετάσεις κι έχω καταλάβει ότι αυτές οι ανωμαλίες είναι ομαλές προσαρμόσεις του οργανισμού για να εξισορροπήσει τα προβλήματα που είχα όταν γυμναζόμουν.

Για παράδειγμα, η αναιμία αποδείχτηκε ότι δεν ήταν μία περίεργη διαρροή του αίματος. Ηταν μία «ψευδοαναιμία» που την προκάλεσε η αεροβική προπόνηση. Οπως μου εξήγησαν οι γιατροί, η αιμογλοβίνη μου και ο αριθμός ερυθρών κυττάρων είναι σε φυσιολογικά επίπεδα. Φαίνονται ότι είναι χαμηλά εξαιτίας της παραμορφωτικής επίδρασης του επιπλέον πλάσματος (ουσία του αίματος) που το πυροδότησε η προπόνηση.

Η καρδιακή ανεπάρκεια έχει κι αυτή την εξήγησή της: έχει σχέση με τη μείωση της καρδιακής συχνότητας σε ηρεμία. Ενας κοινός άνθρωπος έχει καρδιακή συχνότητα σε ηρεμία από 60 έως 80 παλμούς. Εμένα συνήθως είναι γύρω στους 40 παλμούς. Το χαμηλότερο που έχω μετρήσει είναι 37. Οταν η καρδιακή συχνότητα πέφτει τόσο πολύ, τα διαστήματα στο ηλεκτροκαρδιογράφημα πρέπει να καλυφθούν και γι' αυτό υπάρχει αυτή η καθυστέρηση στο καρδιακό σήμα - αυτό το συναντάς σε πολλούς αθλητές αντοχής. Αν όμως ήμουν ένας τεμπέλης που απολαμβάνει την καθιστική ζωή, όλες αυτές οι ανωμαλίες θα μου είχαν δημιουργήσει πιο πολλά προβλήματα. Εξαιτίας όμως της έντονης προπόνησης παρέμειναν απλώς παρασυμπαθητικά προβλήματα. Με τέσσερις απλές λέξεις: είμαι σε καλή φόρμα.

Η πολύ υψηλή χοληστερόλη όμως ήταν πιο σύνθετο πρόβλημα. Επειδή δεν είχα ποτέ πριν καρδιακά προβλήματα, οι γιατροί με συμβούλεψαν να κάνω εξετάσεις για να δουν πόσο σίδηρο αποθηκεύει ο οργανισμός μου - αυτός είναι ένας δείκτης αθηροσκληρωτικής πλάκα. Οταν έκανα τα τεστ, για πρώτη φορά φοβόμουν ότι θα έμπαινα στη λίστα για μεταμόσχευση καρδιάς. Ευτυχώς βγήκα λάθος και οι εξετάσεις ήταν καθαρές. Το ίδιο συνέβη πριν από λίγο καιρό που τις επανέλαβα.
Ποια ήταν η εξήγηση των γιατρών γι' αυτό το παράδοξο πρόβλημα; Κάτι στον οργανισμό μου, ίσως τα γονίδιά μου, ίσως η έντονη άσκηση ή ακόμα ένας συνδυασμός των παραπάνω, προστάτεψαν την καρδιά μου από το να ανατιναχθεί.

Οι γιατροί παραδέχθηκαν ότι η περίπτωσή μου ήταν πολύ σπάνια και μου χορήγησαν στατίνη. Με αυτόν τον τρόπο, η χοληστερόλη μου έφτασε στα φυσιολογικά επίπεδα χωρίς περαιτέρω επιπλοκές. Ακόμη και τώρα συνεχίζω και παίρνω αυτό το φάρμακο. Σίγουρα αυτό με βοήθησε να ξεπεράσω το πρόβλημα, αλλά εξακολουθώ και πιστεύω ότι, εάν δεν είχα δυναμώσει τον οργανισμό μου από την έντονη γυμναστική, τώρα δεν θα σας έγραφα την ιστορία μου.

Του Jim Thorton
Απόδοση: Βαγγέλης Πολυμερόπουλος
Φωτογραφίες: Scott McDermott