Ξεραίνονται τα δάση της Ελάτης

Ο συνδυασμός παθογόνων, παρασίτων, κλιματικών συνθηκών και άλλων, ανάλογων φαινομένων, προκαλούν τη νέκρωση αρκετών δέντρων, που, όσο παραμένουν στο δάσος, αποτελούν εστία μόλυνσης και για τα υπόλοιπα δέντρα. Αυτό είναι ένα από τα βασικά συμπεράσματα των αρμοδίων υπηρεσιών σχετικά με το πρόβλημα της ξήρανσης δέντρων ελάτης που παρουσιάσθηκε σε αρκετά ελατοδάση του Νομού Τρικάλων...

Το πρόβλημα παρουσιάστηκε με ένταση κυρίως σε δάση των περιοχών Καστανιάς, Ελαφίου (Κουρνιάτα-Φίλιππα), Κλεινού και Αηδόνας και λιγότερο έντονο στα δάση Βροντερού, Νεραϊδοχωρίου, Πύρρας και Δέσης.

Για το συγκεκριμένο πρόβλημα, η Διεύθυνση δασών και τα Δασαρχεία Τρικάλων και Καλαμπάκας δραστηριοποιήθηκαν άμεσα, γνωστοποιώντάς το στις αρμόδιες Διευθύνσεις του ΥΠ.Α.Α.Τ. και στα Δασικά Ερευνητικά Ινστιτούτα, με την αποστολή δειγμάτων από τα προσβεβλημένα δέντρα. Όπως αναφέρει η Διεύθυνση Δασών Τρικάλων, ύστερα από τα εργαστηριακά αποτελέσματα της έρευνας που διενήργησε το ΕΘΙΑΓΕ Θεσσαλονίκης, η ξήρανση αποδίδεται στους εξής παράγοντες: ως πρωτογενής αιτία που καταπονεί τα δένδρα θα μπορούσε να θεωρηθεί η ξηρασία σε συνδυασμό με τις υψηλές θερμοκρασίες των προηγούμενων ετών, που ευνόησε την υπεραύξηση του πληθυσμού των εντόμων.

Τα φλοιοφάγα έντομα Pityokteines curvidens και Cryphalus picea που βρέθηκαν στα δείγματα, σε κανονικές συνθήκες λειτουργούν ως δευτερογενή, όμως σε περίπτωση έξαρσης του πληθυσμού τους, όπως στην παραπάνω περίπτωση, προσβάλλουν ακόμη και υγιή δένδρα. Το βέβαιον είναι- διαπιστώνεται από την έρευνα- ότι ο συνδυασμός παθογόνων, παρασίτων, κλιματικών συνθηκών κλπ. προκαλούν τη νέκρωση αρκετών δέντρων, που όσο παραμένουν στο δάσος αποτελούν εστία μόλυνσης και για τα υπόλοιπα δέντρα.

Ως άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος προτάθηκε η απομάκρυνση των προσβεβλημένων δέντρων μέχρι το Μάρτιο ώστε να αποφευχθεί η επιμόλυνση των υπόλοιπων δέντρων και η επέκταση της μόλυνσης σε άλλες περιοχές.

Ο ορεινός όγκος των Τρικάλων

Σύμφωνα με στοιχεία της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Τρικάλων, το έδαφος του Νομού Τρικάλων είναι στη μεγαλύτερη έκτασή του ορεινό, µε όλα τα στοιχεία του ορεινού τοπίου, όπως απότομες κλίσεις, έντονη χιονοκάλυψη και αραιοκατοίκηση. Το υψόμετρο του συνόλου του Νομού ξεπερνά τα 200 μ., σε ορισμένες μάλιστα περιοχές είναι μεγαλύτερο των 2.000 μ. (περιοχή της Πίνδου). Οι ορεινές και ημιορεινές εκτάσεις καταλαμβάνουν τα 8/10 του Νομού. Οι πεδινές εκτάσεις φτάνουν σε 555,7 τετραγωνικά χλμ, οι ημιορεινές σε 378 τετραγωνικά χλμ και οι ορεινές σε 2.440.

Λόγω της γεωμορφολογίας του, ο Νομός καλύπτεται στο μεγαλύτερο ποσοστό του από δάση (30%) ή από βοσκότοπους (42%) και μόνο το 20% αποτελείται από γεωργικές εκτάσεις, ενώ το υπόλοιπο 8% είναι διάφορες άλλες μορφές (οικισμοί 3,51%, υδάτινες εκτάσεις 1,66% και λοιπές εκτάσεις 3,30%). Οι βοσκότοποι καταλαμβάνουν ένα μεγάλο ποσοστό της συνολικής έκτασης του Νομού, που- στην πλειοψηφία τους- είναι ορεινοί (δασικοί).

Η οξιά, η δρυς, το έλατο και το πεύκο είναι τα δασικά είδη που συναντιόνται κυρίως στο Νομό, ενώ η παραγόμενη ξυλεία θεωρείται από τις καλύτερες της χώρας μας.

Τα κυριότερα όρη του Ν. Τρικάλων είναι τα Τζουμέρκα ή Αθαμανικά (2.429 μ.) και ο Λάκμος ή Περιστέρι (2.295 μ.), που χωρίζουν το Νομό από τους Νομούς Άρτας και Ιωαννίνων αντίστοιχα, η οροσειρά της Ν. Πίνδου (2.148 μ.), ο Κόζιακας (1.901 μ.), τα Χάσια (1.554 μ.) και τα όρη του Ζάρκου.

Το κεντρικό, νότιο και ανατολικό τμήμα του Νομού είναι πεδινό. Η πιο ορεινή περιοχή είναι η δυτική, όπου υψώνονται τα Αθαμανικά όρη και τα όρη της νότιας Πίνδου. Στο βορειοδυτικό άκρο του Νομού υπάρχει το διάσελο (αυχένας) της Κατάρας ή Ζυγού, απ' όπου επικοινωνεί η Θεσσαλία με την Ήπειρο. Ο Νομός χαρακτηρίζεται από του περίφημους βράχους των Μετεώρων, που υψώνονται ανάμεσα στα όρη Αντιχάσια, Χάσια και Κόζιακα, βόρεια της Καλαμπάκας.

Η μοναδική πεδινή περιοχή του Νομού εκτείνεται στο νοτιοανατολικό τμήμα του και αποτελεί προέκταση και τμήμα της μεγάλης πεδιάδας της Θεσσαλίας.