“The pleasure principle” (Η Αρχή της Ικανοποίησης)

Θα ανακοινωθούν σύντομα οι βάσεις που θα καθορίσουν το ακαδημαϊκό και επαγγελματικό μέλλον των Παιδιών της Ελλάδας μετά από τις πανελλαδικές εξετάσεις για εισαγωγή σε ΑΕΙ και ΤΕΙ του περασμένου Μάη. Θα γίνει πραγματικότητα δηλαδή η πικρή για κάποιους και γλυκιά για άλλους «αλήθεια», η τελική επιβεβαίωση για την απόδοση των εξόδων που έκαναν οι γονείς και των υπερωριών που έκαναν τα παιδιά τα περασμένα χρόνια σε πορεία παράλληλη με τις σπουδές τους στο Λύκειο.
Και εδώ θα καταθέσω την εξήγηση που σας οφείλω για την αιτία που υπήρξε και γενεσιουργός αφορμή για τη σημερινή μου «blog-άποψη» ...

Ίσως να μην το ήθελε να εξελιχθεί έτσι ακριβώς ο σοφός δάσκαλος και πατέρας της Ψυχανάλυσης Δρ Σίγκμουντ Φρόιντ αλλά όπως και εάν το δούμε το πράγμα η αλήθεια παραμένει αναλλοίωτη - Η Αρχή ή ο Νόμος τη Ικανοποίησης λέει καθαρά και σταράτα - “ να έχω το μεγαλύτερο δυνατό όφελος, το μεγαλύτερο κέρδος με την μικρότερη δυνατή προσπάθεια!...”
Κάτι, δηλαδή σαν τον ταχυπλουτισμό που τόσο βάναυσα επί δεκαετίες έχει ταλανίσει τις νεώτερες γενιές των Ελλήνων: να γίνουμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, όσο το δυνατόν πιο πλούσιοι μπορούμε και μάλιστα καταβάλλοντας τον όσο το δυνατόν…λιγότερο κόπο!..
Δεν θα το έκανα θέμα σήμερα στην «μπλογκόσφαιρα» εάν το γεγονός αφορούσε μόνο εμάς τους «ώριμους» έστω στην ηλικία, αλλά τα πράγματα γίνονται πολύ άσχημα καθώς στην σύγχρονη ελληνική κοινωνία μας έχει προκύψει (χωρίς να το συνειδητοποιούμε;) το ακριβώς αντίστροφο φαινόμενο στο θέμα των παιδιών μας και της Μέσης Παιδείας, δηλαδή των εφηβικών χρόνων που καλύπτουν ιδιαίτερα την τριετία του Λυκείου.
Δυστυχώς στην Ελλάδα των αέναων μεταρρυθμίσεων, κατά υπόσχεση ή και κατά εφαρμογή, αυτό που ουσιαστικά χρειάζεται, δηλαδή η καθολική ΑΝΑΔΟΜΗΣΗ των αξιών του κοινωνικού μας συστήματος αλλά και των δομών, και του περιεχομένου της Παιδείας δεν το αγγίζουμε καν φοβούμενοι ίσως τις αντιδράσεις συντεχνιακών κατεστημένων και από την μέσα και από την έξω μεριά του φράκτη των σχολικών προαυλίων.
Ακόμη και σήμερα ενώ κάνει φιλότιμες προσπάθειες και ο νέος και συμπαθής Υπουργός Παιδείας ερχόμαστε ΟΛΟΙ επιμηθείς στη χώρα του Προμηθέα για να διαπιστώσουμε ότι ο ΚΡΟΝΟΣ των αρχαίων ημών προγόνων αναλώνει αδηφάγος ως σύγχρονος Κρόνος - χρόνος την εφηβική αθωότητα των παιδιών μας, που έτσι και αλλιώς φαίνεται να λιγοστεύουν χρόνο με το χρόνο, ενώ παράλληλα αυξανόμαστε οι…ηλικιωμένοι με ταχείς ρυθμούς!.
Συγκριτικά με τους Ευρωπαίους εταίρους μας η ανάλωση χρόνου μέσα στις δομές της επίσημης Παιδείας είναι ποιοτικά και ποσοτικά χαμηλότερη, με αποτέλεσμα τα κάθε λογής φροντιστήρια μαθημάτων και ξένων γλωσσών να γίνονται όχι μόνο ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ αλλά και αδηφάγα για το μέσο ελληνικό οικογενειακό βαλάντιο προσπορίζοντας όμως σε επίσημα φροντιστήρια αλλά και σε «κρυφούς» (από την Εφορία, εννοώ) φροντιστές τεράστια κέρδη!..
Φυσικά τα Ελληνόπουλα παρά την τραγικότητα ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΥ των ωρών του απαραίτητου ελεύθερου χρόνου δεν απορροφούν ισότιμα ποσά γνώσεων με αποτέλεσμα να κοπιάζουν περισσότερο από τα Γερμανάκια, τα Αγγλάκια ή τα Γαλλάκια και να διεκδικούν λιγότερες χρήσιμες και πρακτικές ακαδημαϊκές γνώσεις ...
Τελικά, εύκολα διαπιστώνει ό αντικειμενικός – αλλά όχι και ο Κομματικά εμπαθής κριτής - ότι στη χώρα της Ευρωζώνης και του ταχυπλουτισμού αποτελεί εντυπωσιακή και αξιοθαύμαστη ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ αυτό το αναποδογύρισμα της «Αρχής της ικανοποίησης» από τα παιδιά της σύγχρονης Ελλάδας τα οποία κοπιάζουν πολύ αλλά απολαμβάνουν λίγο…
Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ