Παιδιά, Καλή Χρονιά! (Απογαλακτισμός, Δικαιοσύνη, Υπομονή, Αγάπη)

Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

Την Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου αρχίζουν και πάλι χτυποκάρδια, αγωνίες, χαρές και προσδοκίες με το ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς και μετά από μερικές ημέρες αρχίζουν για τα “πρωτάκια” της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης εγγραφές σε ΑΕΙ και ΑΤΕΙ. Θα ήθελα, όμως, ως Πανεπιστημιακός δάσκαλος να καταθέσω από αυτό το βήμα μερικές συμβουλές σε παιδιά, γονείς, συγγενείς και συναδέλφους στο ξεκίνημα μιας ακόμη Νέας Χρονιάς...




Για τα «πρωτάκια» και τους γονείς τους τα χτυποκάρδια έχουν μέσα τους την ανυπέρβλητη γοητεία και συνάμα την δυσκολία του πώς θα αποχωρισθεί η μανούλα τον κανακάρη ή την κανακάρισσα της, πώς θα φανεί στα παιδάκια ο κόσμος του σχολείου όπου θα πρέπει να υποταχθούν σε νέους κανόνες, να μάθουν να συνυπάρχουν με ένα τσούρμο άλλα παιδάκια να δεχθούν ότι δεν είναι ΟΛΑ δικά τους, ότι στο σχολείο ΔΕΝ πρόκειται να ικανοποιηθούν όλες οι επιθυμίες τους όπως συνέβαινε μέχρι τώρα στο σπίτι τους;
Η συμβουλή μου εδώ είναι απλή: ΑΠΟΓΑΛΑΚΤΙΣΜΟΣ! Νέοι γονείς και εσείς συγγενείς κόψτε τον συμβολικό «ομφάλιο λώρο» και αφήστε το παιδί σας να ενταχθεί στην ομάδα, να απελευθερωθεί από την οικοστρέφεια/οικειοστρέφεια που άθελά μας στο πνεύμα του προστατευτισμού καλλιεργούμε.
Τη νεότερη στην ηλικία και σχετικά άπειρη δασκάλα, αυτήν καλείται, όπως το θέλει και ο ποιητής μας, «να σμιλέψει ψυχές» θα συμβούλευα να φροντίσει να μάθει ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ! Να μάθει δηλαδή να κρατά ίσες αποστάσεις καθώς θα σκύβει με αγάπη πάνω από όλα τα παιδιά, να ξεπεράσει τις δικές της ανθρώπινες υποκειμενικές αδυναμίες διαφορετικής αντιμετώπισης των παιδιών που η Πολιτεία εμπιστεύθηκε στη φροντίδα της.
Για τους συναδέλφους της μέσης εκπαίδευσης οι συμβουλές μου υποχρεωτικά επικεντρώνονται στο ιδιόμορφα απαιτητικό θέμα της εφηβείας που ταλανίζει κάθε γενιά. Οι έφηβοι δεν αντιμετωπίζουν μόνο τις εγγενείς στα μαθήματα απαιτήσεις και δυσκολίες αλλά παράλληλα με ιδιαίτερη έμφαση απαιτήσεις ψυχοκοινωνικές καθώς οδεύουν από την παιδική στην εφηβική ηλικία. Στο κρίσιμο σταυροδρόμι της εφηβείας αρχίζουν οι υποκειμενικές δυσκολίες της αποδοχής ή απόρριψης του σώματός τους και του ψυχοσυναισθηματικού τους ΕΓΩ που επικεντρώνεται στο πώς το ίδιο το παιδί "βλέπει" τον εαυτό του, πώς νομίζει ότι το βλέπουν οι άλλοι και κατά πόσο αισθάνεται ότι αυτό που ΕΙΝΑΙ βρίσκεται μέσα ή έξω από τα πρότυπα που το κοινωνικό σύστημα καθιερώνει και προβάλλει με τα ΜΜΕ.
Η συμβουλή μου προς τους γονείς περικλείεται σε μια απλή αλλά ταυτόχρονα απαιτητική έννοια ..ΥΠΟΜΟΝΗ. Στους λιγότερο έμπειρους συναδέλφους της μέσης εκπαίδευσης θα συνιστούσα να επιδείχνουν στον σύγχρονο έφηβο ΑΓΑΠΗ και ΑΝΟΧΗ την ίδια στιγμή που θα απαιτούν και προσήλωση σε κάποια πλαίσια ευπρέπειας. Στα παιδιά συνιστώ περισσότερη προσπάθεια για δημιουργικότητα και προσήλωση στην επίτευξη στόχων.
Για γονείς παιδιών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης οι συμβουλές μου αφορούν στις αυξημένες προσδοκίες που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Σε ΑΕΙ και ΤΕΙ προετοιμάζονται τα αυριανά στελέχη και οι ηγέτες του κοινωνικού και οικονομικού μας συστήματος. Το πτυχίο ΑΕΙ ή ΤΕΙ δεν εξασφαλίζει την επιθυμητή θέση εργασίας αλλά συνιστά το ΚΛΕΙΔΙ με το οποίο οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θα ανοίξουν την πόρτα της προσωπικής τους κοινωνικής, οικονομικής και επαγγελματικής ολοκλήρωσης.
Και εμεί οι δάσκαλοι σε ΑΕΙ και ΤΕΙ απαιτείται (θα το πω όσο και αν μου θυμώσουν οι ιδιοκτήτες καφετεριών και ορθάδικων) να επαναφέρουμε τα παιδιά στα αμφιθέατρα και τις αίθουσες διδασκαλίας. Να συνεχίσουμε άοκνα και δημιουργικά τις προσπάθειες για παραγωγική ζεύξη των γνώσεων και δεξιοτήτων που προσφέρει η τριτοβάθμια εκπαίδευση με τις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας (με την οποία προσωπικά δέχομαι την διασύνδεση αλλά απορρίπτω ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ την υποτέλεια) σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα κορεσμένα με πληθώρα πτυχιούχων όπως και στα μη…κορεσμένα!.
Παιδιά, γονείς, δάσκαλοι όλων των βαθμίδων, ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!…